In the picture: Maja Leye

Bij Helden van het verzet brengen we verhalen van moed en verzet. Achter die herinnering staat ook een gemeenschap van mensen die ervoor zorgen dat deze verhalen kunnen worden doorverteld. Dat zijn onze leden, onze helden. In elke editie laten we een van hen aan het woord.

Door Tim Van Steendam - 12/12/2025
In the picture: Maja Leye
Word steunend lid en geef onze werking vleugels
Onze werking krijgt geen vaste subsidie. We kunnen jouw financiële steun dus goed gebruiken! Word vandaag nog steunend lid! Je maakt een historisch onrecht ongedaan, ontvangt het Heldenmagazine, steunt onze projecten en maakt deel uit van een levendige community.
Maja Leye staat aan het hoofd van de vrouwendivisie bij Flanders Classics. Ze is moeder van Ada, haar dochtertje van twee en is zelf de kleindochter van Roger Leye, een verzetsheld uit Nieuwpoort. Wat haar naast al die dingen voor ons extra bijzonder maakt, is dat ze sinds kort ook het duizendste lid is van Helden van het Verzet. 
“Mijn grootvader zat in het verzet. In tegenstelling tot veel anderen zweeg hij niet over zijn ervaringen. Hij vertelde hoe gruwelijk het was. Hoe noodzakelijk ook. Hoe het opnieuw kan gebeuren. Die woorden zijn me altijd bijgebleven. Ze schrokken me af, maar fascineerden me ook, en ze vormden me.
Met elke generatie wordt de afstand tot de oorlog groter. Steeds minder mensen dragen die herinneringen nog in zich, waardoor ze verloren dreigen te gaan. Het zijn verhalen die je nodig hebt om te begrijpen waarvoor je moet uitkijken, aldus mijn grootvader.
Maar het zijn evenzeer verhalen van moed, opoffering en strijd. Ze raken een andere, diepere snaar. Het zijn niet enkel waarschuwingen, ze kunnen ook inspireren. Ze dagen ons uit om na te denken over onze eigen kracht en keuzes. Wat zou ik doen? En wat kan ik nu doen? Die verhalen verbinden het verleden met het heden en roepen op tot actie.
Vandaag gebruik ik voornamelijk mijn platform op sociale media om mijn stem te verheffen. Vaak krijg ik dan privéberichten van mensen die hetzelfde denken, maar dat in stilte doen. Laatst nam ik samen met enkele honderden anderen in de gietende regen deel aan een betoging om onze steun te uiten voor Palestina. Terwijl we door de straten trokken, kwamen mensen uit winkels en restaurants naar buiten om te applaudisseren. Dat raakt me. Door zelf een daad van verzet te stellen, breng je iets teweeg. Je geeft anderen de moed om zich te tonen. Je ontdekt dat je niet alleen bent, zelfs al lijkt het soms van wel.
De verhalen van toen herinneren me daaraan. Ze verbinden me met anderen vandaag. En dat stemt me dan weer hoopvol in deze woelige geopolitieke tijden.”
Meer interessante artikels